Vanuit een schemerige ruimte (1)
Iets meer dan twee weken te gaan voor "MIJN" boek verschijnt en dan zijn daar ineens de correctieproeven. Kort gezegd: De ontwerpen voor cover en binnenwerk - de pagina's zelf dus. Nieuwsgierig open ik - uiteraard - de cover als eerste en schrik me helemaal wild. Ja, de foto is geweldig, beter dan exemplaar dat eerst gekozen werd zelfs. Maar het ontwerp...
Ja, het lijkt e-nig-zins op een seksblad maar dan wel eentje uit de jaren zestig - en ZO oud ben ik nou ook weer niet. Het ding oogt kaal, goedkoop en zonder enige diepte. Niet de frisse cover waar we met drie en soms vier man destijds vrij fel over konden discussiëren. Uren lang zelfs. Zo'n cover moest de aandacht trekken en nadat ie dat gedaan had ook de nodige interesse en daar werd echt wel over nagedacht.
Even overweeg ik om PhotoShop op te starten en zelf weer aan het werk te gaan maar ik hou me in. Ten eerste heb ik de originele foto niet (want die is ©Adobe, vandaar dat ie hier ook niet afgebeeld wordt) en ten tweede wil ik de ontwerper ook weer niet verbaal de grond in boren. Dat is mij - als ontwerper - namelijk ook vaak gebeurd en het is bepaald geen leuke ervaring.
Een subtielere aanpak dus. Een vriendelijk ogend lettertype, outlines in plaats van hoekige schaduwen, items bóven de kop zetten zodat het niet meer leest als "Chick 25 jaar" in plaats van andersom. Kleine hints om 'n beetje meer kleur en diepte aan het roodgele ontwerp te geven. En uiteindelijk de tip om het hele ontwerp domweg te spiegelen: Alles wat rechts staat naar links en andersom - briljante foto incluis.
Als je, schrijver zijnde, denkt dat een manuscript bij het zetten van een punt na het laatste hoofdstuk klaar was met je werk: Nee dus. En daar komt nog een kleinigheidje achteraan. Het correctiewerk. En dat, lieve lezers, is een vak apart.
Waarover later meer :)