Schrijven met een handicap

ZO, dit komt even vanuit een andere hoek...

Ik schrijf al... iets meer dan veertig jaar. Voor het grootste deel erotische verhalen maar naarmate mijn carriere vorderde ook meer serieuze artikelen en zelfs officiele epistels waarmee ik zelfs advocaten terug hun hoek in mocht jagen. Vooral die laatsten waren érg leuke klussen. Maar nog leuker is het om te zien dat jouw schrijfwerk invloed heeft. Dat het met 'n oplage van veertig, vijftigduizend exemplaren de markt op gegooid wordt bijvoorbeeld. Dat de titels op de covers van "glossy" magazines als High Society staan. Want nee, ik maakte niet alleen maar porno.

Schrijven gaat - althans in mijn geval - volgens een bepaald concept: Er schiet je een idee te binnen, je schetst wat grote lijnen en gaat op je toetsenbord los. Tijdens het creatieve proces schieten je ook nog eens de nodige ideeën en plottwists binnen en nog terwijl je daarover nadenkt verwerk je ze al in je verhaal. De tekstverwerker - ik stam uit 1956 - was voor mij dan ook een godsgeschenk. Ein-de-lijk kon ik al die leuke toevoegingen die me tijdens het schrijven invielen direct in het verhaal verwerken in plaats van dat er wéér een pak papier in de prullenbak gesmeten werd en een vers A-4tje in de tijpmachine gerold om weer helemaal overnieuw te beginnen.

Nu ging mijn schrijverij wel in een flink tempo: Ik heb ooit eens, door een samenloop van omstandigheden, de voorraad kopij die een uitgeverij in voorraad placht te hebben in twee dagen tijd met dertien totaal verschillende verhalen aan weten te vullen. Ik schreef ongeveer net zo snel als ik dacht.

"Schreef" echter. Want plotseling werd ik overvallen door een ziekte die zo'n beetje mijn hele leven op non-actief zette. Ik zal je de medische details besparen maar kort gezegd kón ik bijna niets meer: Niet lopen, niet staan en al helemaal niet meer schrijven. Tijdens de ergste periode kon ik me alleen maar met moeite bewegen tussen mijn bureaustoel en de slaapbank, één meter verderop. Het toilet kon ik alleen kruipend bereiken.

Nu zijn we twee jaar verder en gelukkig functioneer ik weer redelijk normaal, alleen mijn handen niet. De zenuwuiteinden zijn (vermoedelijk) onherstelbaar beschadigd en daarmee is ook de fijne motoriek naarde Filistijnen. Maar je bent wel schrijver en daar wil je ook mee door!

Anno nu schrijf ik nog steeds maar lieve help, wat levert dat frustraties op. Tikken met twee vingers is al een flinke stap achteruit, tegelijkertijd ook nog eens de nodige blunders maken (tikken, corrigeren, tikken, corrigeren) wekt zo nu en dan de neiging op om het toetsenbord ter hand te nemen en daarmee eens flink op het beeldscherm in te beuken.

Je merkt pas wat je rijk bent als je het kwijtraakt.

En toch.... schrijf ik door. Op heel andere vlakken in de toekomst, dat wel. Er staat nog een reeks verhalen op het programma waar ik al sinds mijn zeventiende mee bezig ben. Fantasy, geen erotica. Teksten voor cabaret lijken me ook wel leuk om te doen. En dan is er ook nog....

Ja, zat te doen dus. Ook voor een schrijver met een handicap.

(Voor Eveline - die met haar mond schreef)


Twitter Facebook LinkedIn Volgen



Tweestrijd

Interview

Waarom geef je je royalties weg?

Nieuwe hoofdstukken?

Kreksiewerk